|
group exhibition "one installation"
arti et amicitiae, amsterdm, 2004 My contribution to this exhibition was the installation "Memory in a Place" (16 polaroids, video "Memory"), which is documentation of a dry-ice installation/performance that I made on the 22mar 2004 in Arti et Amicitiae.
During the performance, I placed dry-ice lines through the space. These lines lasted 2 hours 43 minutes during which time they slowly evaporated. At the opening (23apr 2004) the dry-ice lines are of course no longer visible, but still abstractly joined all the rooms and art-pieces of the exhibition.
The exhibition was opened on 23 april at 6pm by Tijmen van Grootheest, director of the Gerrit Rietveld Academie and Martin Stokhof, language-philosopher at the University of Amsterdam.
Discussion Session On Friday 7 may from 4-6pm, there was a discussion session, where the students and the public reflected on the whole process.
The 15 students are: Jay Bakker; Mathilde van Beekhuizen; Giorgos Gripeos; Robin Heman; Elke Mark; Thomas Monses; Els Moors; Michel Mostertman; Ilan Nahmias; Robbert van der Nol; Adriano Sobral Soares; Sarah van Sonsbeeck; Robin Vanbesien;Jetske Verhoeven; Ruth Verraes
[This] exhibition [is] in the form of an installation. It is a result of a research in the connection between (visual)arts and (language)philosopy, in a collaboration between the Gerrit Rietveld Academy and the University of Amsterdam.
15 students from various departments in the Gerrit Rietveld Academie worked with Tine Wilde (visual artist and language-philosopher, and working towards her doctorate at the University of Amsterdam), in search for meaning within the context of installation-art. How can an artist play with the multitude of meanings in the heterogenous elemenets in a piece of work? What is the relation between image and image in the search of meaning within an installation? In which manners do we assign meaning in such a complicated art-piece? And how does installation-art relate to the wider historial and social context?
The texts of Rilke, Wittgenstein, Sontag, Heidegger and Proust were used to guidance in this research. The result of this work can be seen and experience from 23th april until 9th may 2004.
Publication: Babel, monthly publication of Faculteit der Geestewetenschappen nr.9...
Vragen oproepen is ook een vak
door Luc de Rooy
Vrijdag 24 april was de opening van One Installation. Een bijzondere tentoonstelling in de vorm van een installatie, die het werk is van een onderzoek naar de verbindingen tussen (beeldende)kunst en (taal)filosofie in een samenwerking tussen de Gerrit Rietveld Academie en de Universiteit van Amsterdam' vermeldde de aankondiging.
Zodra je de expositieruimte van Arti et Amiticiae binnenloopt, word je meteen geconfronteerd met stapels palets, schotten met witte doeken en in een rechte lijn geplaatste, rechtsopstaande tafelpoten. Loop je verder dan zie je onder andere opgehangen hoepels en dichte bossen haar maar ook bijna onzichtbare op de muur geplakt. Daarnaast zijn er foto's, objecten die de illusie opwekken van platgereden stoeltjes en is een projectiekunst. Dit alles is zo uitgevoerd dat om in woorden van een Rietveld studente te spreken de ruimte een dimensie meer krijgt. Ze vervolgt: "We hopen dat de bezoekers de ervaring van het kijken beleven. Dat ze naar de objecten kijken, zich afvragen wat ze zien, daarna opnieuw kijken en dan de ruimte als veranderd ervaren."
Student Ruth Verroes: 'We hebben onder leiding van UvA docente Tine Wilde enkele filosofische teksten gelezen. Werk van Sontag, Proust, Wittgenstein en Rilke. Naar aanleiding hiervan een aantal maanden lezen, is deze expositie ingericht, in slechts drie weken. Elke student moest opeigen wijze lering trekken uit de aangeboden teksten en zijn hoekje inrichten. Daarna zouden we samen beoordelen of het een geheel vormde, zoals de titel van de expositie al aangeeft: One Installation.
Met niets kom je een kunstwerk zo weinig nader als met kritische woorden, dat leidt altijd tot meer of minder misverstanden. Zo luidt een passage uit Rilke's Brieven aan een jonge dichte. Maar kritiek op het vertoonde werk is eigelijk helemaal niet nodig. De expositie is verzorgd en oogt professioneel. Aangezien installatiekunst een interactie vereist tussen kunst, ruimte en toeschouwer, zit het gebodene bij voorbaat al vol van betekenis.
Jammer was wel dat de studenten zelf naar aanleiding van de filosofische teksten geen duidelijk standpunt innamen. Op de vraag wat voorhen nu de verbinding tussen kunst en filosofie inhield in het geboden werk, ontvingen we een ik tast nog altijd in het duister. Ook bij de vraag wat deze installatie nu tot One Installation maakt, gaf het antwoord de intentie van het project niet weer. Er zijn verschillende ideeën van studenten afgevallen omdat niet alles bij elkaar paste. Nog altijd is niet iedereen blij met elk gedeelte van de hele installatie, maar we zijn wel tevreden met het eindresultaat. Maar Rietveld studenten, ook hierop is Rilke van toepassing: Ik kan u alleen de raad meegeven te overdenken dat niet alle beroepen zo zijn, zo vol van eisen en vijandigheid tegen de enkeling. Bij alles wat je doet moet je nu eenmaal rekening houden met een ander.
Verder is het installatie prima in orde. In da Falia van 14 mei '04 verdaart Tine Wilde: 'Als echte pioniers op het gebied willen we vragen oproepen, geen antwoord geven.' Wat dat betreft is het project zeker geslaagd en lijkt voorzetting een logische stap.
|